“Ik ben heel blij dat ik na het afronden van mijn hbo-V opleiding niet direct gestart ben als teamverpleeg-kundige. Door het trainee-traject teamverpleegkundige heb ik mij in twee jaar tijd kunnen ontwikkelen, zodat ik nu deze functie geheel zelfstandig kan uitoefenen.”
Susan van der Beek is één van de eerste collega’s die in 2019 het traineetraject teamverpleegkundige succesvol heeft afgerond. Een intensieve periode waar ze met een heel goed gevoel op terugkijkt. “Het traineetraject is voor mij heel erg leerzaam geweest. Ik heb kennisgemaakt met het werken op zowel een somatiek- als een PG-afdeling en de vele verschillende collega’s die daar werkzaam zijn. Daarnaast heb ik heel veel geleerd van de organisatie. Alles bij elkaar heeft het traject ervoor gezorgd dat ik een goed beeld heb van de visie van de organisatie en wat dit betekent voor het dagelijkse werk en specifiek voor de functie teamverpleegkundige. Ik beschik nu over voldoende handvatten om deze zelf vorm te gaan geven.”
Het traineetraject is zeker niet in beton gegoten. “Gedurende het traject is er steeds met mij geëvalueerd en kreeg ik de ruimte om aan te geven of de richting nog steeds de juiste was. In mijn persoonlijke leerplannen heb ik mijn eigen leerdoelen geformuleerd om competenties en vaardigheden beschreven mét daarbij wat ik nog nodig had om de doelen te behalen. Deze verantwoordelijkheid is ook echt bij mij neergelegd en terecht. Uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen succes!”
Inmiddels is Susan werkzaam als zelfstandig teamverpleegkundige op Hackforterhof (PG) en richt ze zich op het in de praktijk brengen van het geleerde. “De ervaring die ik heb opgedaan neem ik mee in mijn dagelijkse werk. Het maakt voor mij niet uit of ik in gesprek ben met collega’s, bewoners of naasten. Ik laat mijn collega’s nadenken over het dagelijkse werk: waarom doen we wat we doen? En kan het wellicht ook anders? Wij zijn in de eerste plaats voor de zorg, voor mij is dat onlosmakelijk verbonden met bijdragen aan de kwaliteit van leven. Ik coach en motiveer mijn collega’s om deze denkwijze in het dagelijkse werk in te passen.
Eén van de belangrijkste aspecten daarvan is het aangaan van de dialoog, ook met familie, anders kom je er nooit achter wat er speelt, hoe klein of groot het ook is.” De rol van naasten en familie is groeiende binnen Sensire. “Dat betekent niet dat wij taken bij familie beleggen die wij niet meer doen, juist niet! We kijken samen hoe we elkaar kunnen helpen en daardoor ontlasten. Als een familielid bijvoorbeeld helpt met koken, kan een collega in die tijd andere taken uitvoeren. Dat is niet alleen wennen voor de familie maar ook voor de collega’s. Mijn rol is om beiden te begeleiden met het loslaten, uit handen geven en niet alles over (willen) nemen.”