Bij dementie zit het geluk in de kleine dingen

Ilse is wat ze in de zorgsector een VIG’er noemen, een verzorgende die ook is opgeleid om verpleegtechnische handelingen te doen. Ze doet haar werk al zo’n 25 jaar en krijgt er nog steeds energie van.

“Het dankbare. Dat mensen zich hier veilig voelen. Soms kan iemand die heel dement is, je toch zomaar in de ogen kijken en blij zijn dat je er bent. Echt mooi is dat.”

De Bloesem is een kleinschalig huis met in totaal veertien appartementen. Er heerst een rustige, huiselijke sfeer die het ook voor bezoekers al gauw een vertrouwde plek maakt. De appartementen zijn opvallend ruim zodat de bewoners veel spullen van thuis kunnen meenemen en er ook tijd kunnen doorbrengen met hun familie.

Rust is belangrijk

”Dat bewoners hun familie in een eigen kamer kunnen ontvangen, is goed voor de rust in de algemene ruimtes”, zegt Ilse. “Zo voorkom je dat iedereen steeds maar nieuwe prikkels krijgt.”

Ook herkenning is belangrijk. “We richten momenteel een belevingsruimte in met spullen van vroeger. En elke bewoner heeft een foto naast de deur van hoe hij of zij er vroeger uitzag, om zichzelf weer te herkennen.”

Elkaar goed leren kennen

Het laat zien hoe Ilse en haar collega’s steeds nieuwe vondsten doen om van De Bloesem een warm huis voor de bewoners te maken. Zoals bij meer huizen van Sensire het geval is, komen teamleden nu ook al bij de mensen thuis voordat die in De Bloesem komen wonen.

“Je kunt dan al zien hoe mensen leven en dus rekening houden met hun gewoontes en wat ze fijn vinden. Vaak zit dat in kleine dingen: Aan welke kant ze uit bed stappen bijvoorbeeld, of welke voorwerpen waardevol voor ze zijn.”

De familie is altijd welkomIlse zag het werk in haar loopbaan veranderen. “Vroeger konden er wel meer leuke dingen”, vertelt ze. “Ooit, toen ik nog op een somatische afdeling werkte, gingen we soms zelfs met de mensen op vakantie: tien verzorgers op tien bewoners. Of je liep elke week gezellig met een bewoner naar de markt. Voor dat soort dingen is nu niet zoveel tijd meer.”

Ze is er niet minder gemotiveerd onder. Wel betekent het dat er een groter beroep wordt gedaan op de familie van de bewoners, maar het is eigenlijk niet minder dan logisch dat de bewoners hun sociale netwerk mee naar De Bloesem nemen.

“De familie kan hier dan ook altijd in en uit lopen. En één familielid kan altijd mee-eten. Dat is slechts een kwestie van het op tijd laten weten, zodat we er rekening mee kunnen houden.”

Vrijwilligers voegen veel toe

De Bloesem heeft ook een aantal trouwe vrijwilligers, die geregeld spelletjes komen doen met de bewoners of ze op de duo-fiets mee naar buiten nemen voor een ritje door de omgeving. En in het weekend komt er geregeld iemand extra lekker koken voor de bewoners.

“Vrijwilligers voegen enorm veel toe”, zegt Ilse, die het coördineren van de vrijwilligers in haar takenpakket heeft. ”Ik probeer ze de aandacht te geven die ze verdienen.”

Het geeft het werk extra kleur, net als het organiseren van activiteiten. Zo organiseerde ze met collega’s een Rad van Fortuin en liepen ze de winkeliers in het dorp af met de vraag of ze de prijzen wilden sponsoren. Aan dat sympathieke verzoek van De Bloesem konden de middenstanders natuurlijk niet weerstaan.

Een Tovertafel geregeld

Met een loterij, steun van het Ouderenfonds en giften van derden bemachtigden ze ook nog een Tovertafel. Die staat nu te pronken in het gebouw en wordt goed gebruikt: de prettige beelden en geluiden reageren op de aanrakingen van bewoners en nodigen ze zo uit om lekker te kijken en te bewegen.

Wat er ook allemaal is veranderd, van de keuze voor haar werk heeft Ilse nooit spijt gehad. “Mijn dochter vertelde me een tijdje geleden dat ze ook wel in de zorg wilde werken, en ik zei gelijk: Doe het maar! Nu is ze begonnen aan een opleiding voor verpleegkundige. Dat vind ik prachtig.”