Ook voor de vrijwilliger mag het leuk zijn

De duofiets is eigenlijk een fantastische uitvinding. Twee stoelen, een hulpmotor en een stel trappers, en de bewoners van Pelgrim komen nog eens buiten. Rijdend door Gaanderen en omstreken praten ze de bestuurder soms de oren van het hoofd: “Die woonde daar en die is toen daar naartoe verhuisd en dat was er ene van die…”

“Meestal duurt zo’n rit een uurtje”, vertelt Alfred Liebrand, die ooit voor zijn werk de Buurtbussen door de streek liet rijden en nu geregeld met bewoners van Pelgrim door de omgeving fietst. “Ik fiets nog weleens naar de sluis. Dan ga je over een krap fietspad met dat brede ding, maar als tegenliggers ons zien aankomen stappen ze altijd even af om ons voorbij te laten.”

Dingen doen voor het dorp

Voor Liebrand, geboren en getogen in Gaanderen, is het bijna vanzelfsprekend om dingen te doen waar het hele dorp beter van wordt. Zo staat hij ook twee keer per week achter de bar van de plaatselijke voetbalclub. Mijn vrouw Jannie doet ook veel vrijwilligerswerk in Gaanderen.

Ook Piet Soons, die als voormalig huisarts voor velen een bekende is in Gaanderen, zet zich vaak in als vrijwilliger voor Pelgrim, en dan zit hij ook nog eens in de Bewonersraad van het woonzorgcentrum.

“Het mooie is het echte contact met de mensen, dat je merkt dat ze het echt fijn vinden”, zegt Soons. “Maar voor vrijwilligers is het ook belangrijk dat anderen het werk erkennen, bijvoorbeeld Sensire zelf.”

Hoe houd je het leuk?

Want dat is altijd de vraag bij vrijwilligerswerk: Hoe zorg je ervoor dat vrijwilligerswerk ook echt vrijwillig blijft? En hoe houd je het leuk?

“Voor mij geldt dat ik niet graag op vaste tijden wordt ingedeeld”, zegt Liebrand, “want dan gaat het voelen als een verplichting.” Voor Soons is het belangrijk dat je als vrijwilliger de nodige steun krijgt van de organisatie, Sensire in dit geval.

“Vroeger ging dat weleens moeizaam”, vertelt Soons. “Dan mochten we de duofietsen bijvoorbeeld niet laten repareren bij de plaatselijke fietsenmaker, maar moest het via een partij waarmee Sensire een contract had. Dan kon het zo drie weken duren voor een lekke band was gerepareerd. Nu mag het weer hier in het dorp. Dat zorgt voor een veel leukere band met de fietsenmaker en is nog goedkoper ook.”

Uiteindelijk heeft de fietsenmaker zelfs een nieuwe accu gesponsord. Ook werd er veel geld opgehaald tijdens het Pleinenfeest in Gaanderen voor het onderhoud en de reparatie van de duofiets. “Daar mogen we Gaanderen echt dankbaar voor zijn”, zegt Soons.

Welzijnscoördinatoren

De samenwerking tussen vrijwilligers en Sensire gaat nu een stuk beter, mede dankzij de zogenoemde welzijnscoördinatoren die namens Sensire vrijwilligers werven en met hen het contact onderhouden. “Bij ons is dat Karin Willemsen. Die is lekker actief”, zegt Soons. “En erkenning is nu eenmaal heel belangrijk. De zorg steunt best voor een groot deel op vrijwilligers.”

De mensen zelf, daar gaat het allemaal om. Alfred en Janie wandelen en fietsen nu ook geregeld met mensen met dementie die in Pelgrim wonen. Dat is geregeld door mantelzorgcarrousel Klavervier. Uiteindelijk moet het gewoon leuk zijn en energie geven, zowel voor de bewoners van Pelgrim als voor de vrijwilligers. Dat gaat ook niet altijd vanzelf.

“Soms zitten vrijwilligers elkaar onbedoeld in de weg”, vertelt Liebrand. “Dan wil de een kaartje met de bewoners leggen, en wil de ander ze meenemen op de fiets. En bewoners zelf kunnen ook weleens dwars zijn. Zeg ik: Ik kom om half elf. Zegt de bewoner: Nee, je komt om tien uur.” Liebrand kan er wel om lachen.

Of toen Jannie Liebrand eens met de duofiets vast kwam te zitten in de drek op de paasberg Haar bijrijdster kon natuurlijk niet helpen, dus moest ze het gevaarte met bewoner en al weer vlot trekken. Onder de modder kwam ze terug. Mooie verhalen, ook daar doe je het voor.