We laten de bewoners zich thuis voelen

Een nuttig tijdverdrijf

Van het een in het ander. “Ze zochten in 1997 bij De Bundeling iemand die het penningmeesterschap van de bewonerscommissie kon overnemen, daar heb ik ja op gezegd en dat doe ik nu nog steeds. En ondertussen zijn daar wat taken bij gekomen”, zegt Henk. “Zo verzorg ik een bloemstuk bij een overlijden. En zorg ik voor de financiële bekostiging en administratie van activiteiten en alles wat daaromheen geregeld wordt in samenwerking met de Vrienden van De Bundeling. En help ik Henny met koffieschenken en het verzorgen van een hapje en een drankje.”

Henny: “Ik schonk eerst koffie bij Henks moeder op de Hoge Weide in Lochem. Toen zij overleed ben ik, omdat mijn vader op De Bundeling ging wonen, op De Bundeling verder gegaan met het vrijwilligerswerk. We doen veel leuke dingen. Ja wij vinden het leuk, maar zíj ook gelukkig. Op de woensdagavond was het altijd sjoelavond. Op zaterdagavond schenken we koffie met een koekje, daarna een borrel en een hapje erbij. Ondertussen wordt een verhaal verteld. Zo simpel kan het zijn, en de bewoners zijn laaiend enthousiast. En omdat ze er geen genoeg van kunnen krijgen vertel ik op de maandagochtend ook verhalen. Ja de korte verhalen van Herman van Velzen in dialect spreekt ze echt aan. En in de zomer wandelen we al zo’n tien jaar steevast met de bewoners op de dinsdagavond. Die wandelclub bestond eerst uit vijf mensen, nu zijn het er dertig. Dat is erg leuk om te doen.” Ook wordt aan de verjaardag van de bewoners gedacht. “Ik bracht de bewoners altijd een bloemetje voor hun verjaardag. Dat zorgt voor een grote glimlach, wat extra aandacht. En ik leerde zo de bewoners een beetje kennen”, zegt Henny.

Henk: “Het is vrijwilligerswerk, maar eigenlijk ook een hobby. Een nuttig tijdverdrijf. Maar wij worden ook een dagje ouder, we hebben daarom besloten met wat dingen te stoppen tegen het einde van het jaar. Maar de dingen die we nog kúnnen doen, blijven we gewoon doen.” “Ja een praatje maken met de bewoners doen we erg graag, en dat is natuurlijk nog lang goed vol te houden”, lacht Henny. “Je krijgt er gewoon zoveel waardering voor terug”, vult Henk aan.

Je kunt niet zonder vrijwilligers

Van het regelen van een herdenkingsdienst tot deelname aan de avond4daagse; vraag het de vrijwilligers en het wordt geregeld. “Vrijwilligers zijn altijd een beetje eigengereid”, zegt Henny. “Een keer kwam de vraag of we een herdenkingsdienst wilden organiseren. Maar voordat de vraag formeel aan ons werd gesteld was alles al in kannen en kruiken. ‘Nee, dat doe ik!’ en ‘Ja dat is allang geregeld’ klonk het vanuit de commissie. Dat gaat altijd heel goed.” Henk: “Ook het reilen en zeilen rondom de avond4daagse – met natuurlijk een koffiestop – verliep altijd soepel. Ik kan me nog herinneren dat we de bewoners naar het startpunt van de avond4daagse brachten en het een half uur later enorm begon te gieten. Waarop mevrouw Luiten, bewoner van De Bundeling, zei: ‘Ik ben blij dat het nu pas gaat regenen, want anders waren we niet weggegaan. Laten we lekker nat worden.’ Dat was zo mooi! En zo zijn er wel meer bewoners waar we mooie herinneringen aan hebben.” Henny: “Ja! Zoals meneer Nijland, onze huisfotograaf! Hij zette graag alles en iedereen van De Bundeling op de foto. Niemand was veilig. Rolletje na rolletje schoot hij vol. Droeg altijd klompen, totdat het te glad werd in De Bundeling. Ja het was echt een dorpsfiguur. Iedereen was even gek met hem. Dat soort mensen geven gezelligheid en het leven op De Bundeling veel schwung. En daar mochten wij van meegenieten. Ja het is mooi dit voor de bewoners te kunnen doen. Er wordt enorm veel door de vrijwilligers gedaan. Ik durf wel te stellen dat je niet zonder vrijwilligers kan. Er zijn bij Sensire heel veel vrijwilligers, en zo’n 80 op De Bundeling. Samen met het zorgteam zetten wij ons in voor het welzijn van de bewoners. En daar hopen we nog lang aan bij te kunnen dragen.