Al onze klanten zijn bijzonder en hebben een eigen verhaal. Ook meneer Kroon, klant van Sensire team Doesburg e.o. Iemand die zelf heel wat mee heeft gemaakt, maar nooit klaagt en zijn leven geheel in het teken van een ander heeft staan. Hij werkte zelf 21 jaar lang in de zorg, voornamelijk met mensen met dementie. Gijs den Hartog, zij-instromer als leerling verpleegkundige, komt vaak bij meneer Kroon over de vloer. Samen vertellen zij waarom zij voor de zorg hebben gekozen en wat ‘zorgen voor’ voor hen betekent.
Voor de een was de keuze voor de zorg een hele logische, voor de ander een met een omweg. Meneer Kroon: “Ik ben een mensenmens. Ik houd van mensen. Ik ben ook nooit boos op mensen, iedereen heeft een reden ergens voor. Ik vind het prachtig hoe mensen zo van elkaar kunnen verschillen. De kunst is daar goed mee om te gaan. Ik heb eigenlijk altijd al voor oude mensen gezorgd, in en rondom het huis. Ik wil mensen helpen en heb dat altijd met veel plezier gedaan.” Gijs: “Dat geldt ook voor mij, alleen kom ik heel ergens anders vandaan. In mijn vorige baan hielp ik mensen met hun financiële situatie. Maar klanten werden langzamerhand steeds meer ingedeeld in cliëntgroepen, waarbij ik het hogere segment mocht bedienen. Het rendement-denken werd steeds belangrijker en dat begon steeds meer te knellen. Ik besloot het roer om te gooien met een leer-werkpositie bij Sensire. Een hele mooie combinatie waar ik tot nu toe geen spijt van heb.”
En wat betekent het dan om te helpen? Het zorgen voor? Meneer Kroon en Gijs komen samen tot de conclusie dat ‘zorgen voor’ betekent dat je voor mensen zorgt zoals je zelf ook behandeld zou willen worden. Je neemt tijd voor de mens. Natuurlijk voor het uitvoeren van je zorgtaken, maar veel belangrijker nog: om verder te kijken dan iemands ‘nukken’ door een ziekte en echt contact te maken. Meneer Kroon: “Er werd in mijn tijd weleens gezegd: ‘Nee hij is dement dat gaat niet meer. Of: Nee, die mevrouw wil niet.’ En daar werd het dan bij gelaten. Maar als je niet probeert, gaat het ook niet gebeuren! Ik kreeg iedereen mee. Zo vroeg ik een dame of ze mee wilde naar de zang. Dat wilde ze niet, want dat ‘mocht niet van haar vader’. Ik heb haar gezegd dat ik haar vader net was tegengekomen op de gang en dat ze met mij mee mocht als ik haar netjes terug zou brengen. ‘Dat is precies mijn vader!’ zei ze Sindsdien ging ze iedere keer met me mee naar de zang. Zo maak ik tijd om echt contact met iemand te maken.” Gijs: “Dat is ook hoe ik mijn bezoeken aan klanten insteek. Eerst even ‘social talk’ om te vragen hoe het met iemand is. Echt even met de klant, op gelijke hoogte, zitten zodat zij zich gehoord voelen en ik weet waar ik mijn aandacht aan moet besteden als het gaat om mijn zorgtaken. Waar je veel waardering voor terugkrijgt. Je draagt echt positief bij aan het leven van klanten.”
Maar het tijd nemen voor mensen is niet altijd te plannen en wordt soms door noodzakelijke administratieve handelingen opgeslokt. Gijs: “De zorg draait om mensen en is niet uit te drukken in een aantal minuten behandeltijd. Als je bijvoorbeeld net wilt vertrekken naar je volgende klant, maar de klant waar je op dat moment bent nog hulp behoeft – lichamelijk, of gewoon zijn hart wilt luchten – blijf je gewoon. Daarom loopt het soms wat uit. Dat vind ik weleens vervelend voor de volgende klanten – die er overigens heel veel begrip voor hebben -, maar het hoort bij het vak. Ook vind ik het soms lastig om het zorgdossier aan het begin van het bezoek te lezen en daarin te rapporteren. Iets wat wel belangrijk is om ervoor te zorgen dat familie en mijn collega’s in het team op de hoogte zijn, maar soms wel wat afstand tot je klant veroorzaakt. Want zodra je je tablet erbij pakt ben je dat eerste sociale contact waar ik het eerder over had met je klant al kwijt. Hier hebben we het dan samen over in het team om dit te verbeteren. Fijn dat dat gewoon kan. Dat ik daarover mag meedenken om nog meer tijd in de mens te kunnen steken!”