Het is een behoorlijke rollercoaster

Leonie herinnert zich de laatste ‘gewone dag’ nog goed. “We waren pepernoten aan het bakken op de afdeling. Hartstikke gezellig en de bewoners genoten enorm. ‘Ooh, wat ruiken die pepernoten toch lekker’, zei een bewoonster. Ik besefte ineens dat ik de pepernoten eigenlijk helemaal niet rook. Even later ontving ik een berichtje van iemand waarmee ik tien dagen geleden op afstand contact had. ‘Ik ben positief getest’, stond er op mijn beeldscherm. Ik wilde geen risico nemen en heb me meteen laten testen - voor de zekerheid. Ik had zelf geen klachten, maar ja: ik rook ineens niets meer... Binnen 15 minuten na de test wachtend op de parkeerplaats ontving ik het bericht. De uitslag was positief. En wat er dan gaat rollen - op je werkplek, voor je collega’s en bewoners: het is haast niet te bevatten… Het is een behoorlijke rollercoaster.”

Een grote impact

Positief: een klein bericht met een grote impact. “Gelukkig was mijn wereldje al heel klein. Ik kwam bijna nergens. En als ik ergens kwam, was ik al heel voorzichtig, hield ik afstand. En als ik zelf visite had gehad, was ik op het neurotische af. Overal weer handdoeken ophangen en alle deurklinken flink boenen. Ja, mijn kinderen hebben me thuis vreselijk uitgelachen: ‘Jij met je corona, en nu heb je het zelf.’ De impact was heel groot. We zaten met het hele gezin in quarantaine en ik in isolatie op een kamer. Zodra ik naar het toilet moest of wilde douchen kondigde ik dat aan en gingen - pof pof pof - alle deuren dicht. En dan heb ik het alleen nog maar over mijn gezin.”

Collega’s moesten zich preventief laten testen en alle bewoners met wie Leonie nauw contact had moesten in quarantaine en hebben zich in overleg met de arts laten testen. Gelukkig waren zij negatief. “Toch voel je je enorm schuldig dat het je overkomt. En ik dacht steeds aan de gevolgen voor anderen. Vooral de bewoners. Je weet het, maar dan besef je wel echt wat een impact dit heeft. Een aantal bewoners waren bezorgd. Een bewoner zei: ‘Jij was het he!’ En dat begrijp ik. Zij hebben ook angst. Maar we konden er gelukkig samen goed over praten. En ook collega’s hadden er begrip voor. Ik was mijn handen stuk en probeer alles en iedereen in mijn omgeving te beschermen. Maar je kunt er niet altijd wat aan doen, ook al doe je er alles aan om het niet te laten gebeuren.”

Anderen helpen

Gelukkig heeft Leonie geen ernstige klachten gekregen. “Je weet dat het virus iemand doodziek kan maken. Omdat ik verder geen klachten had, zat ik me voortdurend af te vragen ‘Wanneer word ik dan ziek?’ Je voelt je eigenlijk nog schuldig dat je niks hebt behalve dat stomme virus bij je. Achteraf ben ik natuurlijk wel blij dat ik geen klachten kreeg. Hopelijk zijn we over een tijd echt van het virus af. Het wordt tijd dat we in heel Nederland de vaccins rond krijgen. Ik kon niet wachten op de eerste vaccinatie.” En hoewel corona zo dichtbij kwam, twijfelde Leonie of ze de prik wel moest halen. “Omdat ik het virus al had gehad en daarom waarschijnlijk antistoffen heb, wilde ik eerst mijn vaccinatie liever afstaan aan iemand anders die het misschien harder nodig heeft. Maar nu weet ik dat het het beste is om je ook te laten vaccineren als je corona hebt doorgemaakt. Je weet niet hoeveel antistoffen je hebt opgebouwd.”

Leonie kreeg de kans om mensen op een andere manier te helpen, juist omdat ze besmet was geraakt met corona. “Ik kwam in aanmerking om bloed plasma te doneren voor mogelijke antistoffen. Die weer worden gebruikt voor de bereiding van een geneesmiddel tegen corona. Ik vond het erg spannend, maar ik wilde altijd al bloeddonor worden. Het was voor mij hét moment. Het voelde goed en ik word er zelf ook nog wijzer van. Zo heeft 'positief' toch iets positiefs opgeleverd.”