“Ik voelde me snel thuis”

Een bekend gezicht

Daphne sprong tijdens de eerste golf in op de woongroepen van locatie De Heikant. Op dit moment springt ze in bij de woongroep Weidepad. Woongroepen met bewoners die ze ook als behandelaar al geregeld ziet. “Ik kwam al vaker bij de bewoners van deze woongroepen op bezoek voor de behandelingen. Veel bewoners kenden mij daardoor al. Ik vind het daarom een logische keuze om behandelaren te vragen om, waar kan, in te springen bij een team waar de nood hoog is. En omdat ik al bekend was met de bewoners en het team voelde ik me gelijk erg thuis. Andersom ben ik voor de bewoners een bekend gezicht. Voor hen fijn, maar ook voor collega’s.”

Behoefte op vraag afstemmen

Niet-medisch noodzakelijke behandelingen worden waar kan tijdelijk stopgezet om behandelaren zoals Daphne vrij te maken om zorgdiensten te draaien. Deze ondersteuning wordt erg gewaardeerd. “Ik had niet het idee dat een team mij op sleeptouw moest nemen. Doordat ik al vaak bij ADL’s (algemene dagelijkse levensverrichtingen) bij mensen met dementie had meegekeken was ik hier al snel in thuis. Voor mijn collega’s in de zorgteams was het een prettige gedachte om mij in te zetten op dit soort momenten, wetende dat zij ondertussen rustig iets anders kunnen gaan doen. Voor hen kostbare tijd om meer aandacht te kunnen besteden aan verpleegkundige taken of om een artsenvisite uit te werken. Je ziet duidelijk de tekorten in de teams en ik merkte dat je in een zorgdienst echt die extra aandacht aan bewoners kunt geven.”

Maar meedraaien in zorgdiensten is niet zo vanzelfsprekend voor iedere collega. “Ik snap dat er ook collega’s zijn die niet meteen bij alledaagse zorgtaken kunnen worden ingezet. Maar dan wordt er gekeken naar hoe iemand wél van betekenis kan zijn. Bijvoorbeeld in het klaarzetten van ontbijt en het ondersteunen van de bewoners en collega’s in de huiskamer. Dat is net zo belangrijk. Daarbij wordt, nu meer als in de eerste golf, meer gekeken naar welke behoefte een team heeft en of daar een passende collega bij gevonden kan worden. Behandelaren worden op deze manier en waar kan, vrijgemaakt en effectief ingezet. Daarnaast gaan medisch noodzakelijke behandelingen gewoon door.”

Van analyseren naar doen, én evalueren

Daphne staat door haar steun aan de zorgteams dichter bij bewoners en komt als behandelaar tot andere inzichten. “Als behandelaar kom ik alleen op basis van een verwijzing van de arts bij de bewoners op bezoek. Ik kijk dan mee met de ADL’s om te zien hoe iemand zijn of haar lichaam beweegt en waar iemand pijn heeft. Bewoners met dementie kunnen dit vaak moeilijk mondeling aangeven. Wat ik dan doe is vooral observeren en analyseren, en schrijf ik op basis daarvan een advies. Dit advies bespreek ik vervolgens met het zorgteam om zelf in de praktijk te kunnen brengen. Nu ik zelf in zorg sta, kan ik mijn adviezen zelf uittesten en ben ik echt anders tegen dingen aan gaan kijken. Bijvoorbeeld hoe je een veilige transfer maakt (zoals het in- en uit bed tillen). Ik merkte dat iemand vaak langer op eigen kracht moet staan dan ik zelf had verwacht. Mijn advies moest dus worden aangepast. Erg leerzaam om met eigen ogen - en handen - te zien hoe dat in de praktijk gaat en hoe je je advies vervolgens kunt verbeteren en evalueren. Dat merkte ik niet alleen zelf, ook mijn collega’s kwamen tot deze ontdekking. Ik zou daarom aan iedere collega-behandelaar in Nederland willen meegeven om zelf de combinatie van behandeling en ADL handelingen te maken en daarbij je eigen adviezen in praktijk te brengen. In de behandeling van zowel mensen met dementie als mensen met een somatische beperking valt er op deze manier veel te leren.”

Op de foto (foto is voor de corona pandemie gemaakt): de fysiotherapeuten van Sensire (op moment van het maken van de foto) met helemaal links Daphne.