Nieuwe bewoners De Lunette zorgen voor veel reuring

‘Bè-è-è-èh’, klinkt het luid over het terras van De Lunette. De woonzorglocatie in Zutphen heeft een paar niet-alledaagse bewoners: een stel schapen. De wollige beestjes, die nog geen naam hebben gekregen, wonen tijdelijk op het grasland achter de flat en trekken veel bekijks. Een reguliere bewoner slaat het allemaal gade vanachter het raam, terwijl een andere bewoner zijn rollator langs het gaas parkeert en één van de schapen over de bol aait.

Ruimte genoeg

Vanaf het terras kijken initiatiefneemster Hetty Roessink en schapenherder Herbert Nijkamp tevreden toe. ‘Een tijdje geleden zag ik de schaapjes van Herbert verderop in de straat staan’, vertelt Hetty, die coördinator Groen en Buiten Werkplaatsen is bij Sensire. ‘En toen dacht ik: dat is ook wel leuk voor de bewoners van De Lunette. We hebben hier namelijk genoeg groen rondom de zorglocatie waar weinig mee gebeurt.’

Knuffelen

Zo gezegd, zo gedaan. De schapen kwamen er en zorgden voor veel afleiding op het woonzorgcomplex. En dat past perfect bij de kernspreuk Ruimte voor dementie, het idee dat de bewoners van De Lunette zich vrij kunnen bewegen en hun eigen keuzes mogen maken, waardoor ze actiever, mobieler en gelukkiger zijn. Hetty: ‘We organiseren zoveel mogelijk activiteiten met de schapen. Van kammen tot knuffelen en van bekijken tot verzorgen. Een mooie dagbesteding!’

Schaap in de gang

Ook op de twee andere locaties in Eefde en Gorssel staan de schapen. Ze komen uit de kudde van Herbert Nijkamp. Herbert en zijn wollige vriendjes zijn weleens op tv geweest, vormen soms de opvulling van een menselijke kerststal, maar worden vooral ingehuurd om her en der het gras kort te houden. En nu staan ze dus bij drie woonzorglocaties. ‘Het is een totaal andere functie voor het schaap’, glimlacht hij. ‘Toch is het een ideaal dier. Je kunt het aanleren om geaaid en geknuffeld te worden. Mijn schapen komen zelfs actief op mensen af gelopen. Daardoor reageren mensen heel enthousiast. Dat is fantastisch om te zien. ‘ Een mooi recent voorbeeld van die interactie tussen mens en dier was de man die slecht ter been was en niet bij de schapen kon komen, maar toch het schaap graag wilde aaien. ‘Ik ben met schaap en al naar de man toe gegaan, zodat hij het toch even kon aaien. Hij had de tranen in de ogen staan, zo mooi!’

‘De mensen reageren er inderdaad erg leuk op’, vindt Hetty, terwijl ze naar de overkant wijst. ‘Daarboven woont een vrouw die het heel leuk vindt om de schaapjes in de gaten te houden. En in De Borkel in Gorssel woont een dame die hetzelfde doet en daarover dagelijks verslag doet aan haar dochter. Hoe leuk is dat?’

Plek met reuring

De schapen staan op proef, maar als het aan Hetty ligt blijven ze permanent staan. ‘Ik stel me dan een plek voor waar onze bewoners graag komen om de schapen te verzorgen, een kop koffie kunnen drinken of gewoon lekker rond kunnen kijken. Waar ze betrokken bij zijn, zeker als er in de lente lammetjes worden geboren of als er schapen gescheerd moeten worden. Misschien kunnen er zelfs andere dieren bij komen, een soort van miniboerderij. Een plek waar ook mensen uit de buurt lekker kunnen komen aanwandelen. Een plek met veel reuring!’

Alleen nog een naam

Vrijwilligers hebben het project ondertussen ook omarmd. Zo zag de familie Kets de schaapjes in de koude buitenlucht staan en waren ze meteen aan de slag gegaan om een mooi hokje voor de schapen te timmeren. Zelfs Herbert wordt bijgestaan door een vrijwilliger. Edwin hielp bij de verzorging. Eigenlijk het enige wat nog mist, is een naam voor de twee schapen die bij De Lunette staan. ‘Een collega grapte al dat er eentje Hetty moest gaan heten’, lacht Hetty. ‘Dat wordt lastig’, besluit Herbert. ‘Het zijn namelijk beide mannetjes, haha.’

Noot: op het moment van plaatsen van dit bericht is het mogelijk dat de schaapjes er helaas niet meer staan en ergens anders aan het grazen zijn.