Op het werk maar ook thuis waren we een team

“Werk en privé liepen de afgelopen periode wel door elkaar heen”, zegt Clementine. “Natuurlijk is dat altijd al zo, maar zeker in deze coronatijd. Ik weet nog goed dat we op het werk door de teamverpleegkundige bij elkaar werden geroepen. Hij zei ‘Er is waarschijnlijk sprake van een corona verdenking’. En het gevoel van verslagenheid kwam hard aan. Ik voel het - nu we het erover hebben - nog steeds opkomen. Want we hadden het samen toch maar mooi voor elkaar gekregen om dat nare virus buiten de deur te houden. Ik vond dat we als team goed bezig waren. Tot dat bericht kwam. Vanalles moest geregeld worden. De van corona-verdachte collega ging in thuis quarantaine, de bewoners moesten 14 dagen op hun kamer blijven en de collega’s die zelf in de risicogroep vallen moesten ook thuis blijven. Van de een op de andere dag.”

Alert zijn

Clementine bleef ook in haar thuissituatie extra alert in de zorg voor haar moeder. “Ik ging naar plekken waar ik moest gaan, maar ik beperkte me wel in andere bezoeken. Nog voorzichtiger werd ik toen de zorg voor mijn moeder door de thuiszorg werd verminderd. Dit was om mijn moeder, andere klanten en collega’s te beschermen door de contactmomenten te beperken. Dat betekende dat ik samen met mijn broers en zussen (en zwagers en schoonzussen) de avondzorg overnam. Dat was een zware periode. Mijn moeder was altijd erg actief. Bijna iedere dag werd ze wel opgehaald om een activiteit te doen. Zo had ze een kaartclubje en zong ze in een zangkoor in de kerk. Toen dat allemaal niet meer doorging, ging mijn moeder steeds meer achteruit. Ze bewoog minder, dronk weinig en had daarom meer zorg nodig. Met haar verjaardag leefde ze weer even op, maar leek het daarna weer de verkeerde kant op te gaan. We wisten als familie nog niet zo goed wat we met de situatie aan moesten.”

Een goed team

Op het werk kon Clementine even weer op andere gedachten komen. “Ondertussen was het gevaar op mijn werk geweken. Collega’s en bewoners waren getest en de uitslag was voor iedereen negatief. Dat was een fijn gevoel. Zeker op het moment dat de bewoners weer van hun kamer af mochten, eindelijk weer bewegingsvrijheid. Ik vond veel afleiding van de thuissituatie in mijn werk, ook al is het werken in deze rare tijd anders dan normaal. Maar ook thuis waren er mooie momenten hoor. Het was fijn om echt als team er voor je moeder te kunnen zijn. Wanneer iemand van ons even niet kon, of als het even niet verantwoord was (een paar van ons werken in de zorg), kon een ander dat wel weer opvangen. Op mijn werk werken we goed samen, maar ook thuis waren we echt een team.”

Op bezoek als dochter en zoon

Toch moesten Clementine en haar broers en zussen een moeilijke beslissing nemen. “We konden de zorg voor mijn moeder op een gegeven niet meer aan. Op dat moment kwam de thuiszorg vijf keer per dag en deden wij tussendoor wat we konden. Vooral mijn broer en schoonzus hadden het zwaar, zij deden de zorg in de avond en nacht omdat mijn moeder bij hen in woonde. Dat ging gewoon niet meer. Kijk, als je weet dat iets een paar weken duurt, stel je je daar op in. Maar we moesten uiteindelijk de beslissing maken om mijn moeder naar een verpleeghuis te verhuizen. Omdat ze steeds weer opleefde en weer een terugval had, weet je niet of je een juiste beslissing hebt genomen. We hopen dat ze er kan aarden en dat we zelf meer kunnen loslaten. Kunnen denken dat we alles voor haar hebben kunnen doen. Nu gaan we niet alleen als mantelzorger, maar ook weer als dochter of zoon op bezoek. Hopelijk blijft corona onder controle en kunnen we dat blijven doen. Voorzichtigheid blijft echt geboden. Zeker nu iedereen vakantie gaat houden en daarna weer aan het werk gaat of op bezoek gaat bij naasten. Ik hoop niet dat het weer oplaait en we het buiten de deur kunnen houden. Zowel op mijn werk, als bij mijn moeder." 

SERIE VAN VERHALEN OVER DE CORONATIJD

Met collega’s, klanten, bewoners en naasten blikken we de komende weken terug op de afgelopen, bizarre periode en kijken we vooruit naar de toekomst. Ieder heeft zijn eigen kijk, eigen ervaringen, eigen gevoelens. Ieder heeft een eigen verhaal, van grote betekenis.