Geen van beiden komen ze oorspronkelijk uit Ruurlo, allebei wonen ze er al ruim vijftig jaar. Mevrouw Lenie Vellekoop (93) woont op De Schoven, ze is lid van de locatieraad. Mijnheer Ruud Hiddink – oud-voorzitter van de centrale cliëntenraad van Sensire – woont even verderop in het dorp. Mevrouw Vellekoop weet nog goed hoe ze destijds met open armen werd ontvangen in de hechte dorpsgemeenschap: 'Ik voelde me hier direct thuis.'
Is het nieuwe Bundelingpark waarvan De Schoven deel uitmaakt nog werkelijk onderdeel van het dorp? Mevrouw Vellekoop: "Jazeker. De ligging van het park is ideaal, op loopafstand van het centrum. De bewoners gaan heen en weer: naar de drogist, de kapper, de supermarkt. Door corona was het echter wel lastig om de mensen uit het dorp naar ons toe te laten komen. Dat moet nog gaan lopen. Veel zal afhangen van welke activiteiten we in de gemeenschappelijke ruimte gaan organiseren. Ik ben daarover erg optimistisch. Pas hadden we hier een koortje en dat wil beslist terugkomen. Ze vonden het een heerlijke ruimte om in te zingen."
Ook Ruud Hiddink is ervan overtuigd dat met name de multifunctionele ruimte erin zal slagen ‘buiten naar binnen te halen’. Mevrouw Vellekoop zit behalve in de locatieraad ook in de werkgroep die zich bezighoudt met ideeën voor de ontmoetingsruimte. ‘Ik ken veel mensen in het dorp: vrijwilligers en organisaties.' Ruud Hiddink: 'Dat helpt enorm. Samen spant de werkgroep zich ervoor in dat iedereen zich onderdeel voelt van het dorp Ruurlo. Zoiets kun je niet afdwingen, maar je moet het als organisatie wel faciliteren.’ In zijn ogen gebeurt dat. ‘Deze manier van denken wordt ook door de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht echt gedragen.’
De kwieke mevrouw Vellekoop staat bij haar medebewoners bekend als degene aan wie je je ideeën of problemen kwijt kunt, bijvoorbeeld tijdens de koffie. ‘Ik schrijf zulke punten dan op een briefje en dat neem ik mee naar de vergadering van de locatieraad, eens per vier weken. Daarin zitten drie bewoners en twee naasten. Eerst overleggen we een uur met elkaar, vervolgens komt de zorg erbij. Dan weten zij direct wat er speelt. De voorzitter verzorgt regelmatig berichtjes in het Bundelingparknieuws.’
Ze noemt enkele onderwerpen: de entree mag wel wat gezelliger, de gangen kunnen meer decoratie gebruiken, de stoep is hier en daar ongelijk. ‘Een paar leuke kussenhoesjes en je bent een heel eind, in de entree.’ Er wordt goed geluisterd naar de verbeterpunten, al nemen sommige zaken wat tijd in beslag.
Ruud Hiddink heeft ook jarenlang meegepraat op verschillende niveaus. ‘Het begon uit een soort erkentelijkheid voor de goede zorg die mijn moeder ontving. Bij Sensire geldt de visie dat zo laag mogelijk zo belangrijk mogelijk is. Je moet zaken regelen op het niveau waar het hoort. Als je iets op een bepaald niveau kunt besluiten, dan moet je dat vooral doen en niet wachten tot een hoger niveau zich ermee bemoeit.
Meepraten op het niveau van de locatieraad is zo dicht mogelijk bij de bewoners. Een niveau daarboven functioneert de cliëntenraad Wonen met Zorg en Sensire-breed de centrale cliëntenraad. Die laatste spreekt over strategische zaken als kwaliteit en veiligheid, de cliëntenraad Wonen met Zzorg locatie-overstijgend over bijvoorbeeld een nieuwe cateraar en de locatieraad over wat er op een locatie op het menu komt.’ Net als mevrouw Vellekoop nu had de heer Hiddink er destijds lol in. ‘Want we merken dat meepraten iets oplevert: er gebeurt werkelijk iets mee.’
Bewoners, naasten en medewerkers de ruimte geven
Karin Klein Goldewijk ondersteunt de medezeggenschapsorganen binnen Sensire. Ze vindt het niet vreemd dat de locatieraden goed lopen: ‘In 2018 werd de lokale medezeggenschap verplicht, er kwam een nieuwe wet over de medezeggenschap in de zorg. Maar binnen Sensire hadden we al bewonersraden op de locaties. Dat zegt eigenlijk genoeg. We handelden al in de geest van de nieuwe wet.’
Ze vervolgt: ‘De driehoek bewoner/naaste – medewerker – organisatie functioneert, we doen het samen. Binnen bepaalde kaders krijgen de teams de ruimte om op professionele wijze te doen wat goed is. Het is wezenlijk dat ze die ruimte voelen en krijgen. De missie en visie zitten als het goed is in hun genen.’
Mevrouw Vellekoop – die zelf geen zorgvraag heeft – vertelt over de vrijheid die ze ervaart om haar eigen leven te blijven leiden. Als ik zin heb om in de zaal koffie te drinken of mee te eten, doe ik dat en anders niet. Ik ga mijn gang.
Toen mijn man nog leefde kon ik precies zo veel zorg aan hem blijven geven zoals ik thuis gewend was. Ik gaf hem ook zijn medicijnen, want dat deed ik thuis immers ook. Voordat de zorg kwam zorgde ik ervoor dat hij zover was dat ze hem alleen nog hoefden te wassen. Nee, we werden niet betutteld. De zorg ondersteunde juist dat wij ons eigen leven zoveel mogelijk konden voortzetten.’
Opening nieuwe Bundelingpark
Op 17 mei 2022 werd het Bundelingpark symbolisch geopend, bewoners, naasten, de zorgteams en natuurlijk de buurt genoten van een gezellige middag. Het nieuwe Bundelingpark werd ook nog op een andere manier symbolisch gevierd. De Raad van Kerken Ruurlo/Barchem schonk een boom die nu mooi in bloei staat. En schonk de Centrale Cliëntenraad een ‘zit en geniet’ bankje (lees hieronder meer). En dat genieten doen de bewoners maar ook andere inwoners van Ruurlo nu volop.
Toen de heer Hiddink twee jaar geleden afscheid nam van de centrale cliëntenraad, mocht hij een cadeau uitkiezen. ‘In principe vind ik dat al het geld van Sensire naar de zorg voor de bewoners moet gaan. Dus ik wilde iets waarvan zij gebruik konden maken. Een bankje om op te zitten op het nieuwe Bundelingpark, bijvoorbeeld. Dat kon. Omdat ikzelf in Ruurlo woon, lag die locatie voor de hand.’
‘Ook bewoners met somatische klachten die op De Garven wonen zitten er wel eens,’ weet mevrouw Vellekoop. Ruud Hiddink: ‘In plaats van “Zet-oe efkes” hebben we er “Zit en geniet” op laten zetten want niet iedereen spreekt Achterhoeks. Het bankje is voor iedereen in Ruurlo. Het is een soort symbolische link tussen het dorp en De Schoven. Want het park en het dorp horen bij elkaar.’
Tekst: Linda van Ingen